۵ مرحله از تست خودرو که خوب است بدانید

پایگاه اطلاع رسانی خودروسازی – این تست‌ها برای تایید امنیت، میزان اعتماد و برآورده کردن رضایت و خواست عموم انجام می‌شوند. بعضی از این تست‌ها توسط استانداردهای دولتی اجباری شده‌اند اما تعدادی هم توسط کارخانه‌های خودروسازی برای اطمینان از برآورده کردن استانداردهای لازم در زمینه کارایی، سوخت مصرفی، راحتی و موارد دیگر انجام می‌گیرند. روش اصلی تست خودروها برای همه ما مشخص است، اکثر ما ویدئوهای تصویر آهسته مربوط به تست خودروها را بارها از تلویزیون و یا در تبلیغات دیده‌ایم.

اما تست خودروها از این هم فراتر می‌رود. جنبه‌هایی در این تست‌ها مدنظر قرار می‌گیرند که ممکن است برای شما تعجب آور و یا حتی عجیب و غریب باشند. تست‌هایی بر روی قسمت‌هایی از خودرو انجام می‌شوند که حتی فکرش را هم نمی‌کنید. این موضوع بحث اصلی مقاله ما را تشکیل می‌دهد، که امیدواریم پس از خواندن آن، متوجه شوید دلیل عدم تولید خودروهایی که فقط طرح‌هایشان منتشر می‌شود، چیست.

در تبلیغات خودروها ادعا می‌شود، آزمایش‌های خاص برای درجه بندی سطح مقاومت خودروها انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود خانواده شما امنیت لازم را در هنگام تصادف‌های احتمالی دارند. اما واقعاً توسط این تست‌ها تا چه حد امنیت سرنشینان تضمین خواهد شد؟ برای کمک به یافتن پاسخ این پرسش باید در نظر داشته باشید که در واقع دو سازمان اصلی، آزمایش‌های تصادف را راهبری می‌کنند. مورد اول دولت‌ها هستند، که به عنوان مثال در آمریکا NHTS مسئول نظارت بر قابلیت‌هایی است که برای امنیت و سلامتی ما نیاز هستند، به عنوان مثال کمربند ایمنی و کیسه‌های هوا. مورد دوم به شرکت‌های بیمه برمی‌گردد. این دو قسمت از روندهای متفاوتی برای درجه بندی خودروها استفاده می‌کنند (حتی از روش‌های متفاوتی برای تست تصادف و ضربه خودرو استفاده می‌کنند).

NHTSA از سیستم ستاره دهی برای این بررسی استفاده می‌کند، به عنوان مثال تست تصادف قسمت جلوی خودرو از ضعیف‌ترین نتیجه، که یک ستاره است (احتمال ایجاد آسیب جدی در برخوردها ۴۶ درصد یا بالاتر است) تا بهترین مقدار که پنج ستاره است (احتمال ایجاد آسیب جدی در برخوردها ده درصد یا کمتر است) نمره دهی می‌شود. اما شرکت‌های بیمه ای در آمریکا خودروها را با برچسب‌های ضعیف، شرایط مرزی، قابل قبول و خوب رده بندی می‌کنند. این سیستم نمره دهی با انجام تست‌های برخورد جلوی خودرو (تا سرعت ۶۴٫۴ کیلومتر در ساعت)، برخوردهای کناری و حتی آزمایش‌های تعیین میزان خسارت، کامل می‌شوند. آزمایش‌های انجام شده بر روی خودرو از آزمایشات رانندگی، تعادل و کنترل تا صداهای داخل خودرو و حتی سیستم تهویه و گرمایشی خودرو، همه و همه را در بر می‌گیرد. شرکت‌های خودروسازی معمولاً تلاش زیادی جهت کاهش آلودگی‌های صوتی خودروها انجام می‌دهند به طوری که امروزه خودروهای با آلودگی صوتی بالا قابل قبول نیستند.

همه ما با صدای کم خودروهای الکتریکی وقتی با سرعت پایین در حرکت هستند آشنایی داریم، و همه ما برای تشخیص میزان فاصله از خودرویی که به سمت ما می‌آید، از صدای تولید شده توسط آن خودرو استفاده می‌کنیم. این واقعیت که خودروهای الکتریکی خیلی بی سر و صدا و آرام هستند می‌تواند خطری بالقوه برای عابرین پیاده در حال حرکت باشد، زیرا آن‌ها نمی‌توانند صدای این خودروها را شنیده و خطر را تشخیص دهند، به همین منظور تست‌هایی برای ایجاد صداهای ساختگی که می‌تواند به خودروهای الکتریکی اضافه شود انجام می‌شود تا صدای تولیدی آن‌ها بلندتر شود. مطمئناً یکی از دلایلی که باعث بی سر و صدا بودن این خودروها می‌شود نداشتن صدای محفظه احتراق خودروهای معمولی است، هیچ فرقی ندارد خودروها از چه تکنولوژی استفاده می‌کنند، زیرا در همه آن‌ها در محفظه احتراق داخلی موتور، مجموعه ای از انفجارهای کنترل شده به وقوع می‌پیوندد. اما خودروهای الکتریکی از تکنولوژی کاملاً متفاوتی استفاده می‌کنند. محققین در دانشگاه Warwick در انگلستان در حال انجام آزمایشاتی بر روی یک خودروی ون الکتریکی هستند تا صداهایی ساختگی برای آن ایجاد کنند. قسمتی از این آزمایشات شامل راندن این خودرو در محوطه خوابگاهی و پرسیدن نظر افراد در مورد صدای تولیدی است.

وقتی که شرکت‌های خودروساز، خودرویی متفاوت و خاص که تأثیری ویژه بر روی نوع رانندگی دارد را آماده عرضه می‌کنند، افراد زیادی را از دل اجتماع انتخاب می‌کنند تا آزمایشات مختلف را بر روی خودروها انجام دهند. انتخاب افراد مختلف شرایط آزمایش‌ها را هرچه بیشتر به شرایط واقعی که خودرو پس از عرضه به مشتریان، تجربه خواهد کرد، نزدیک می‌کند. این مطالعات علی‌رغم وسیع و پرهزینه بودن، به شرکت‌های خودروسازی کمک می‌کند امکان عرضه خودرویی خاص و همچنین نتایجی که از عرضه وسیع این خودرو برای شرکت حاصل می‌شود را مشخص کنند.

یک نمونه از این آزمایشات، توسط ژنرال موتور انجام گرفت و در فیلمی‌مستند به نام «چه کسی خودروهای الکتریکی را کشت؟» به تصویر کشیده شده است. در سال ۱۹۹۶، شرکت GM(ژنرال موتور) قصد داشت مطالعاتی را در مورد اینکه آیا کارایی کنونی خودروها برای رانندگی روزمره مناسب است؟ آیا شتاب و سرعت کافی برای رانده شدن در بزرگراه‌ها را دارند؟ آیا خودروها آنقدر پیشرفت کرده‌اند که رانندگان را آزار ندهند؟ آیا رانندگان دوست دارند رانندگی‌شان را به گونه ای تغییر دهند تا محدودیت‌های خودرو را از بین ببرند؟ انجام دهد و همه این سؤال‌ها نهایتاً به یک سؤال رسید. آیا بازار کافی برای سرمایه گذاری عظیم در زمینه تولید این محصول وجود دارد؟ افرادی که شانس آزمایش خودروی الکتریکی EV1 شرکت GM را داشتند (این اتفاق ۴ سال قبل به وقوع پیوست)، بعد از اینکه فهمیدند GM پروژه تولید این خودروها را متوقف کرده کاملاً مات و مبهوت شدند.

نیسان هم در سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ با استفاده از خودروهایی که در اختیار شهروندان قرار داده بود، مطالعاتی را بر روی خودروی تمام الکتریکی LEAF انجام داد تا تعیین کند این خودرو با هر بار شارژ باتری چه مسافتی را می‌تواند طی کند؟ در واقع این شرکت با به وجود آوردن شرایط واقعی توسط افرادی که در این آزمایش شرکت کردند، توانست انتظارات بازار را درک کند.

همه ما نسبت به دیدن یک صحنه تصادف از خودروها حس بدی داریم، ولی راه دیگری وجود دارد تا بدون آسیب رسیدن به کسی، صحنه تصادف خودروها را ببینید. تست تصادف یکی از اصلی‌ترین آزمایشاتی است که بر روی خودروهایی که می‌خواهند وارد بازارشوند انجام می‌گیرد، این تست یکی از هیجان‌انگیزترین و واقعی‌ترین آزمایشات انجام شده بر روی خودروهاست. دیدن خودرویی مشابه خودروی شما، از همان مدل که در آزمایش تصادف قرار می‌گیرد می‌تواند دلگرمی‌برای شما ایجاد کند. حتی می‌توانید قبل از خرید خودروی دلخواهتان ویدئوهای این تست‌ها را مشاهده کنید و این مورد را هم یکی از معیارهای انتخابتان قرار دهید. البته این ویدئوها برای همه مدل‌های خودروها وجود ندارند، اما برای مدل‌های موجود حتی می‌توانید تصویر آهسته لحظه برخورد را در سرعت معمولی خودرو و حتی با کادر بسته و از نزدیک مشاهده کنید.

البته دیدن این صحنه‌ها ممکن است برای بعضی اضطراب آور باشد ولی به خوبی حس درد و مجروحیتی که یک شخص بر اثر ضربه متحمل می‌شود به تصویر کشیده می‌شود. واقعیت این است که قربانی کردن این خودروها و عروسک‌های داخل آن‌ها باعث بالا رفتن امنیت خودروها و همچنین افزایش قدرت تصمیم گیری خریداران می‌شود. این عروسک‌های پلاستیکی شرایطی تقریبی را برای ما تخمین می‌زنند ولی افسوس که کاملاً مطابق با واقعیت نیستند و افسوس بیشتر که نمی‌توان از مدل‌های واقعی استفاده کرد. ولی آیا واقعاً نمی‌توان از مدل‌های واقعی استفاده کرد؟

در تیزرهای تبلیغاتی با تصویر آهسته، اتفاقی را که هنگام برخورد هزاران کیلو شیشه و فلز به یک مانع ثابت به وقوع می‌پیوندد مشاهده می‌کنیم. هنگام برخورد مدل‌های مصنوعی، در واقع پرتاب شدن این سرنشینان را مشاهده می‌کنیم، اما به علت استحکام متفاوت در نواحی ران پا و یا بازو، نهایتاً می‌بینیم که همان‌طور که شرکت سازنده ادعا می‌کند اتفاق خاصی نمی‌افتد و نهایتاً آسوده خاطر شاید تنها از این عروسک‌ها برای خدماتی که به بشر ارائه کردند تشکر کنیم.

اما مسئله ای که اکثر افراد از آن آگاه نیستند، استفاده از بدن واقعی انسان، یعنی جسد انسان است، البته استفاده از این اجساد مثل گذشته متداول نیست، این آزمایشات نشان می‌دهد که حتی انسان مرده هم از پیشرفت صنعت و سیستم‌های کامپیوتری در امان نیست. امروزه استفاده از اجساد به قابلیتی تبدیل شده که محققین برای تشخیص و تقریب اثر تصادفات بر اندام داخلی از آن بهره می‌برند. استفاده از شبیه سازی کامپیوتری هم امروزه در این صنعت متداول شده است. فضای داخلی خودروها هم اگرچه هنوز با ایده آل فاصله دارد اما به سطح مطلوبی از امنیت رسیده است، محققین هم تلاش خود را بر روی ساخت تکنولوژی‌هایی که در درجه اول از وقوع تصادفات جلوگیری می‌کند متمرکز کرده‌اند، تکنولوژی‌هایی که احتمال تصادف را کاهش داده‌اند، اما آیا روزی احتمال آسیب به انسان در تصادفات به صفر خواهد رسید؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: